Dag 11: Hiken in Zion

Allereerst wat reacties op jullie reacties:

Mam en Colin, als jullie ooit weer gaan mogen jullie Zion zeker niet overslaan! Wat een mooi park is dit zeg!

Daarnaast kan ik alleen maar zeggen dat de reis alles waard is! We hebben al zoveel gezien en gaan nog veel meer zien! :)

Sonja; wat leuk dat jullie ons ook volgen! Wat betreft het fotoboek; graag gedaan. Jullie, nou ja vooral ome Cor, hebben voor het grootste deel van de foto's gezorgd, dus dit was dan wel het minste wat we konden doen om jullie te bedanken en de herinnering te behouden!

Conny; we zijn helaas niet gaan fietsen. De fietsen mochten maar op 1 pad komen en op de weg waar ook de bussen rijden, dus dat vonden we niet zo'n prettig idee. We hebben vandaag wel heel veel gewandeld, nou ja, gehiked. Op deze manier hebben we toch heel veel dingen gezien.

Nora; Michel had het al laten weten, Monument Valley was te veel van het goede. Dan hadden we die dag alleen nog maar in de auto gezeten en eigenlijk nog niet veel meer gezien.

Zo, en dan nu wat we vandaag hebben beleefd!

Vandaag voor ons doen weer vroeg opgestaan, want om 8 uur stond letterlijk en figuurlijk het ontbijt voor de deur. Ondanks dat het nog wel wat frisjes was (de zon stond nog niet op onze patio) hebben we deze gelukkig toch buiten kunnen opeten. Heerlijke croissantjes met een spinazie/ei/kaas vulling, verse jus, thee, en banaanbrood (die van mij heb ik aan Michel gegeven, banaanbrood is niet aan mij besteed). Owja, ik vergeet bijna het verse mixed fruit, heerlijk dus! Een volle maag om de dag goed mee te beginnen, echt het beste ontbijt tot nu toe en we kijken nu al uit naar het ontbijt van morgen!

Na het ontbijt hebben we op ons gemak de spullen ingepakt en zijn we naar het park gegaan.

De gratis shuttlebussen in het dorp en in het park maken het erg gemakkelijk om overal te komen waar je wezen wilt.

De planning is om eerst een rondje langs de lower en middle Emerald pools te maken.

Dit zijn plasjes die van 'verdieping' naar 'verdieping' stromen en zo ook een aantal kleine (in de lente groter, door de sneeuw op de toppen) watervallen creëren.

Gelukkig is het nog vroeg en dus ook niet zo warm, waardoor deze trail erg makkelijk te doen is.

Omdat de trail wat makkelijker is dan gedacht hebben we zo voor de lunch nog tijd over en besluiten we de Grotto trail, een trail langs de weg richting een andere trail, en ook maar meteen de aansluitende Kayenta trail te doen. De Kayenta trail sluit weer aan op de Lower Emerald pool trail, waardoor we deze via de andere kant nogmaals zien.

Zo hebben we voor de lunch al ongeveer 2,5 mile afgelegd (iets meer dan 4km). Dit lijkt niet veel, maar met de opkomende warmte en de hoogteverschillen is het behoorlijk intensief! Maar ach, de uitzichten en omgeving maken dat het het waard is!

Na een lekkere sandwich willen we nog minimaal 1 trail doen en dat is de Riverside trail.

Het woord zegt het al, langs de rivier. Dit is een makkelijke trail; loopt voornamelijk over bestraatte delen, met zijweggetjes naar de rivierbedding. Je merkt meteen dat je langs een rivier loopt, want het is gelukkig ook ietsjes koeler (niet veel hoor :) ). Aan het eind van deze trail kun je meteen links (of rechts, net wat je wil ;) ) omkeerd maken, maar je kunt ook nog een stuk verder, weliswaar dóór het water! In eerste instantie is dit een no-go voor ons, maar andere mensen laten het makkelijker lijken dan het uiteindelijk is en we besluiten toch onze schoenen uit te doen (met schoenen deden heel veel mensen, maar leek ons geen goed idee) en het water te trotseren.

Nou dat hebben we geweten! KOUD!! Echt niet normaal meer. Ik hoop dat Michel eventueel het filmpje wat hij van mij maakte op de site kan zetten, maar weet niet of dat lukt. Op dat moment vond ik het niet zo leuk dat hij deed filmen, maar ja, alles wordt vastgelegd voor het thuisfront :)

Mijn voeten werden uiteindelijk verdoofd door de kou, dus toch maar tot het eerste 'strandje' gelopen. Het nadeel is alleen dat je ook weer terug moet (door dat koude water dus).

Brrr.. Het was het wel waard hoor, je kunt er zeker 8mile door het water langs de hoge rotswanden, wij gingen maar ongeveer 100 meter, was ver zat! :)

Vervolgens weer helemaal terug, naar de bus.

2 Haltes verder zijn we weer uitgestapt voor nog een korte maar erg steile trail; de Weeping Rock trail. Deze heeft zijn naam te danken aan al het water wat via de rotsen naar beneden sijpelt, wat een heel mooi gezicht is. Hierdoor groeien er ook een heleboel planten op de rotsen die, helaas in de lente en zomer, in bloei staan.

We hebben vandaag dus heel veel gedaan! In totaal hebben we aan trails zo'n 6,5 mile (ongeveer 10,5km) afgelegd.

Straks gaan we nog even lekker eten.

Morgen staan we weer op tijd op en gaan we naar Las Vegas! :)

Dag 10: Zion NP

Vandaag weer een natuurpark, maar dan wel een anders dan de rest.

De weg naar Zion is al een stuk, tja, mooier. Veel bomen, weliswaar op bergen, maar dat mag de pret niet drukken.

Doordat wij een jaarpas hebben voor alle natuurparken in de US kunnen we makkelijk doorrijden bij de ingang.

In het gehele park zijn ze druk met de weg bezig, vooral bij de 2 tunnels aan de oost ingang. Deze zijn inmiddels zo verouderd dat grote auto's, RV's en caravans niet meer door de tunnel kunnen op hun eigen baan. Deze moeten dus 'alleen' door tunnel op het midden. Dit geeft enige vertraging maar dat mag de pret niet drukken.

Vlak voor de 2e tunnel is de eerst trail; de Canyon Overlook Trail. Een kleine hike van 1.6km langs de rotsen. Gelukkig zijn er leuningen langs het pad, want soms is het erg smal!

Het uitzicht is uiteindelijk fantastisch!

Na een klein uurtje in de hitte, het is hier vandaag zo'n 38 graden met nagenoeg geen wind, zijn we blij dat we weer bij de Jeep zijn; AIRCO!!

Het is vanaf hier nog een kleine 10 minuutjes over een kronkelend haarspeldbochten-weggetje naar het Visitor Center.

Hier halen we even wat park informatie op en kijken we even rond wat er zoal te doen is en te koop is.

We vervolgen de rit naar ons hotel, nou ja, Bed & Breakfast. Hier aangekomen blijken we toch wel erg vroeg te zijn om al in te checken, dus eerst maar even een rondje door het dorpje. Maar meteen een nieuwe zak ijs gehaald voor de koelbox, want die heeft in deze hitte flink te lijden.

Uiteindelijk zijn we rond 15.00uur (Utah tijd, dus 8 uur vroeger dan NL) terug bij de B&B.

Gelukkig is er iemand die ons al in kan checken.

We zetten meteen de airco aan in onze cottage.

In eerste instantie wilden we nog naar het park, we zitten er nu net buiten, maar met de shuttle bussen is het goed te doen. Maar de warmte breekt ons op. We besluiten dan ook nogmaals naar de supermarkt aan de overkant te gaan om het een en ander in te slaan voor de volgende ochtend, zodat we na ons ontbijt met de bus naar het park kunnen voor de eerste hikes.

Daarna hebben we nog even gerelaxed, binnen helaas vanwege de warmte en zijn we vervolgens gaan eten bij een restaurant zo'n 500mtr verderop.

Morgen hebben we een ontbijtje voor onze cottage (we hebben een kleine patio voor ons 2). Hierna willen we meteen op pad, om zo veel mogelijk in de 'koele' uurtjes te kunnen doen.

Owja, nog een leuk iets;

Tijdens de trail kwamen we de gebruikelijke Amerikanen tegen (gek zeg, in Amerika ;) ).

Het eerste wat ze dan vragen is waar je vandaan komt. Nou ja, de meesten kennen Nederland wel en soms, zoals vanmiddag, tref je er een paar die ook in Nederland geweest zijn.

Het eerste wat ze dan zeggen is dat ze ons ontbijt zo lekker vinden en vooral de 'heegelsleeg' (hagelslag dus, alleen dan op z'n Amerikaans) wel een beetje missen!

Kan t me voorstellen, want de ontbijten die hier gebruikelijk zijn, zijn niet met dat van ons te vergelijken; pannekoekjes, worstjes, scrambled eggs, als je mazzel hebt 'gewoon' brood wat je kunt roosteren en waar je dan jam op kunt doen, owja en heel soms cornflakes.

Het is dus niet gek dat het grootste deel van Amerika niet de slankste is.

Qua ontbijt ben ik blij als we weer thuis zijn, maar voor de rest mag de reis nog heel lang duren!

Dag 9: Bryce NP

Helaas weer een dag voorbij :(

Vandaag zijn we van Page naar Bryce NP gereden.

Maar voordat we hieraan begonnen moesten we eerst nog even langs onze favoriete supermarkt, tegenover ons hotel in Page; de Walmart!

Even wat broodjes voor het ontbijt voor morgenochtend en wat ijs voor in de koelbox bijgehaald, zodat alles weer lekker koel bleef.

Nu konden we dan opweg naar Bryce.

Eenmaal in Bryce aangekomen konden we helaas nog niet inchecken, dus zijn we maar eerst naar het meest verre punt gereden van het park.

Van hieruit zijn we langs alle uitzichtpunten gereden en ook bij velen gestopt voor de mooie plaatjes.

Het park bestaat uit zogenaamde Hoodoo's. Dit zijn rotspartijen die door erosie zijn ontstaan.

In Bryce staan er heel veel Hoodoo's bij elkaar in Amphitheaters.

Doordat de Hoodoo's uit verschillende lagen zand-, kalk- en leisteen bestaan hebben ze kleuren verschillend van wit, roze, oranje, rood en zelfs felrood!

Kortom een mooi gezicht, maar aan de andere kant zijn het de zoveelste rotsen en de zoveelste bergen die we zien. We zijn een beetje bergmoe ;).

Vandaag dus niet zo heel veel gedaan, beetje onze rust genomen.

Morgen hebben we gelukkig weer niet zo lange rit te gaan, namelijk naar Zion.

Dit is weer een National Park, maar doordat hier ook veel water te vinden is, is het toch net even anders (hopen we ;) ).

We zijn van plan fietsen te huren, zodat we hopelijk wat meer zien dan te voet en/of met de auto.

Hopelijk volgen er dan ook nog wat actie foto's! :)

(Foto's dag 9 volgen zsm)

Dag 8: Omgeving Page

Vandaag een rustig dag in de omgeving van Page.

Dit dorpje (ca 8000 inwoners) is in 1957 opgericht als tijdelijke woonplaats voor de mannen die de brug en de dam hebben gebouwd.

Terwijl de Glenn Canyon dam gebouwd werd, was er in eerste instantie alleen nog maar een voetgangersbrug, langzaamaan is deze vervangen door de grote (voor die tijd zelfs de hoogste van Amerika) boogbrug, toegankelijk voor al het verkeer wat richting de dam moest.

Na 10 jaar (al ik het goed herinner) was de dam eindelijk klaar. Voor het stadje Page betekende dit een leegloop aan mensen. Op het hoogtepunt had het dorp 6000 inwoners, nadat de dam klaar was nog maar 800!

Nu is dat door het toerisme weer helemaal opgelopen.

Vooral Lake Powell en allerlei omliggende Indianen reservaten trekken veel toeristen.

Het dorp bestaat dan ook voornamelijk uit hotels/motels, restaurants en tour organisatoren naar die ene speciale plek.

Maar, nu genoeg historische feitjes, de rest zoeken jullie maar op op internet ;)

Vandaag was voor ons dus een rustige dag.

We zijn op ons gemak op gestaan, hebben wat ontbeten en zijn toen naar het 'centrum' gereden om de Antelope Canyon tour te boeken. Dit is een kloof, ontstaan door wind en water, die nu (zolang het niet te hard regent in het oosten) droog ligt.

Je komt er door een stuk door het dorp en vervolgens over een droge rivierbedding (lees, 'weg' van zand) te rijden, wel een hobbelig rit dus.

Eenmaal bij de Canyon zie je het licht op zo'n aparte manier naar binnen vallen wat de rode wanden nog roder maken, heel mooi gezicht dus.

Flink wat foto's gemaakt, zeker door het enthousiasme en de goede tips van onze gids.

Het is zeker mooi, maar aangezien wij al flink wat rotsen hebben gezien was dit de zoveelste kloof. Maar we hebben het gezien! :)

Hierna zijn we snel naar de dam teruggereden, want hier wachtte de volgende tour; 45 minuten door en over de dam.

Deze dam is slechts 5 meter kleiner dan de Hooverdam in Las Vegas en de 4 na grootste van Amerika. Waanzinnig om van dichtbij te zien hoe groot zo'n ding is en hoeveel er gedaan wordt!

Kortom, dit was zeker de moeite waard.

Hierna zijn we lekker gaan relaxen op de koele hotelkamer.

Daarnet hebben we even gegeten bij Denny's, een grote keten die goed eten (van ontbijt tot diner) voor een lage prijs serveert. Goed eten was het zeker! Aangezien ze door heel Amerika zitten, zullen we ze nog vaker tegenkomen en waarschijnlijk ook nog wel een paar keer gaan eten. :)

Het is hier nu nog vroeg in de avond, dus we zullen nog wat tv kijken, wat lezen en dan toch maar gaan slapen, des te vroeger zijn we morgen in Bryce NP.

Dag 7: Laatste ochtend Grand Canyon

Vanmorgen ging de wekker erg vroeg, al om 4:45uur!

Dit omdat wij de Sunrise Tour hadden geboekt en dus om 5:40uur bij de lodge (hoofdgebouw) moesten zijn.

Na even wakker worden (voor zover dat mogelijk is op dat tijdstip) ons warm aangekleed en naar buiten toe. Er stond veel wind, dus het voelde erg fris aan.

Eenmaal in de bus was het gelukkig warm, op naar het eerste uitkijkpunt!

De zon kwam langzaamaan richting de Canyon en ineens scheen ie de Canyon in! Prachtig!

En snel dat het dan ineens gaat zeg! De Canyon blijft maar verkleuren en veranderen.

In totaal hebben we 3 uitkijkpunten gehad en hebben we zelfs een Condor gezien!

Dit is een bedreigde vogel waarvan er nog maar zo'n 300 in de USA zijn en ongeveer 70 van in Grand Canyon NP, dus het is wel heel speciaal als je er eentje ziet.

Eenmaal terug in de cabin zijn we nog heel even terug gegaan naar bed.

Helaas niet te lang, want we moesten al weer vroeg uitgechecked zijn en we wilden toch ook niet al te laat op pad.

In de Lobby hebben we nog even de blogs en wat foto's ge-upload en iets na 10 uur zijn we op pad gegaan.

Langs de Canyon (nou ja, wel een endje er van af) reden we richting het noordoosten, op naar The Watchtower. Een toren die in de jaren 30 is gebouwd voor het mooie uitzicht dat je daar hebt over de Canyon. Aangezien het nogal een end rijden was en het al tegen twaalven liep hebben we daar maar meteen even gelunched voordat we op weg richting Page gingen.

Onderweg zijn we nog 'even' langs Coal Mine Canyon gereden. Weer een kloof inderdaad, maar deze heeft wel hele mooie kleuren! Het vergt wat moeite om er te komen, een zanderig pad, maar het is zeker de moeite waard! Helemaal omdat dit gebied bij de gemiddelde toerist niet bekend is en we er dus helemaal alleen (op wat schapen en koeien na) waren! Zo mooi en zo stil.. Om stil van te worden ;)

Op de terugweg naar de juiste Highway zijn we de weg nogmaals afgegaan, weer over een zandpad lekker offroad, voor Balanced Rock. Het woord zegt het al, een rots op een kleine rots aan het balanceren. Het is niet veel, want er is maar 1 rots die balanceert, de rest is al 'omgevallen' en het is een ramp om er te komen, maar we hebben het gezien! :)

Nu begint de lange rit van ongeveer 2 uurtjes naar het hotel in Page. We komen langs een indianen reservaat en dat is langs de weg goed te merken, ze willen allemaal hun eigen speciale 'hand-made' juwelen etc verkopen.

De weg gaat weer langs een hoop rotsen, kloven en dergelijke.

Vlak voor Page gaan we nog even de weg af voor een bepaalde kronkel in de Colorado River: Horseshoe Bend. Het woord zegt het alweer; de rivier maakt de vorm van een hoefijzer.

Het is een end door het zand omhoog en aan de andere kant natuurlijk weer naar beneden, dit is nog te doen door het mulle zand, maar de weg terug!

De uitspraak van de dag is dan ook van Rachel: 'je moet wel een flinke kronkel in je kop hebben om een kronkel in de rivier te willen zien!' :)

Maar het was wel erg mooi hoor.

Vanaf hier is het nog 5 minuten naar het hotel.

Eenmaal ingechecked willen we maar 1 ding, geen hitte, even douchen en daarna lekker eten!

Een erg warme dag dus, maar wel weer een geslaagde dag!

Dag 6: Allemaal kloven

Wat een dag!

Vanmorgen begon de dag al goed; de zon scheen en het was al lekker warm aan het worden.

We waren wat vroeger op omdat we vanmorgen de heli tour over de Grand Canyon gemaakt hebben. Wat een prachtig uitzicht zeg!

We waren erg vroeg op de heliport, want er stonden 2 tijden op onze bevestiging en we wisten niet zeker welke tijd we nu aan moesten houden, dus zorgden we er maar voor dat we van de vroegste tijd uitgingen (wat natuurlijk té vroeg was :) ).

Het voordeel van zo vroeg zijn is dat je aan kan geven of je voorin wilt zitten (weliswaar tegen een meerprijs, maar ach, we zijn tenslotte op vakantie) en hiermee dus het beste zicht over de Canyon hebt. Mooie foto's zijn er dus zeker wel gemaakt!

Na een half uurtje zijn we alweer geland :( Veelste kort natuurlijk, maar er zijn nog meer mensen die ook over de Canyon heen willen vliegen. :)

Omdat we vroeg op waren en dus vroeg ontbeten hebben, begon onze maag toch al een beetje te knorren. Dus maar even een broodje gegeten.

Hierna zijn we terug gegaan naar de cabin om ons voor te bereiden op een stukje wandelen/ hiken.

Even insmeren, wat eten en drinken mee en op pad.

We wilden eigenlijk een stuk van in totaal 9.6km lopen, maar op het eerste punt, 2.4km, zijn we al weer omgedraaid. Het eerste stuk (wat wij dus gelopen hebben) is het zwaarste en daarmee steilste stuk. Omlaag gaat nog wel, alhoewel je hier en daar over het mulle zand best wat uitglijders kunt maken, maar je moet vervolgens ook weer omhoog! En dat over een zanderig, rotsachtig, kronkelend paadje! Nou, ik kan je vertellen, dat het best pittig was. Geef mij de vierdaagse met z'n zeven heuvelenweg maar ;) .

Aan de andere kant ben ik wel blij dat we een stukje de Canyon in geweest zijn. Zo ervaar je de diepte toch een stuk meer en zie je ook veel meer van de verschillende lagen waar uit de Canyon bestaat.

Nadat we na 2,5 uur weer bij de cabin aangekomen zijn hebben we ons even opgefrist, want die klim omhoog maakt dat je niet echt okselfris meer bent.

Daarna hebben we nog even gerelaxed en zijn we op ons gemak naar het hotel hier op de rim gelopen. Dit hotel is het eerste hotel aan de zuidelijke rim en bestaat al sinds 1905!

Gisteravond hebben we voor dit hotel een reservering voor het eten gemaakt. Het is het meest luxe restaurant waar we tot nog toe hebben gegeten en verschrikkelijk lekker! :)

Op de terugweg naar onze cabin komen we bambi nog tegen en dan hebben we het over de volwassen versie, dus met een groot gewei!

Vanavond gaan we echt vroeg naar bed, want we moeten er morgen écht vroeg uit!

We hebben voor morgenochtend namelijk een sunrise tour geboekt. Oftewel 1,5uur met een bus langs de rim de beste plekjes uitzoeken voor de mooiste zonsopgang foto's.

Dit betekend dat we al om 5.45 moeten verzamelen. Maar ja, daarna gaan we nog heel even terug naar bed voor we aan de nieuwe dag gaan beginnen. Morgen rijden we de Canyon namelijk al weer uit :(. Gelukkig wacht ons nog meer moois richting Page, ons volgende 'adres'.

Kortom, welterusten voor nu en tot de volgende blog!

Dag 5: Route 66 en de Grand Canyon

Weer een dag voorbij :(

Vandaag zijn we van Laughlin (NV) naar the Grand Canyon gereden. Nog een flink end, zeker omdat we ook een stukje 'omrijden' over de route 66.

We beginnen in Kingman. Nog even langs de Walmart superstore, waar we de nodige dingen (ijs voor de koelbox, broodjes etc) maar ook voldoende 'onnodige' dingen (leuke t shirts voor weinig, etc) inslaan. Het is maar goed dat wij geen Walmart in de buurt hebben en dat er bij ons niet zulke leuke dingen voor deze prijzen te koop zijn! :)

Na de 'boodschappen' begint de reis; op naar route 66!

Het eerste gedeelte is nog wat saai, maar al gauw komen we aan bij the General Store van Hackberry. Echt general is deze niet meer, tegenwoordig is het een bijeenkomst van toeristen.

Hier kopen we dan ook onze eerste souvenirs; een pet voor Michel en een pin.

We vervolgen de reis naar Seligman, de volgende 'grote' plaats. Hier gaan we wat eten bij de diner Snowcap, die de lekkerste hamburgers van de route 66 schijnen te hebben. Nou, dat klopt ook, echt heerlijk! We besluiten nog een stukje terug te lopen naar een souvenir winkeltje en de Barbershop.

Ook in dit winkeltje kopen we nog een pin en voor mij een echt route 66 t-shirt. In de Barbershop gaan we op zoek naar het visitekaartje van Michel zijn oom, die hier in 1992 ook is geweest. Toen leefde de kapper nog en is Cock door hem geschoren/geknipt, helaas is de beste man inmiddels overleden máár; het visitekaartje hing er nog! Het was even zoeken, maar we hebben 'm gevonden! :)

Wat ook erg leuk is dat van over heel de wereld iedereen briefgeld aan de wanden (en zelfs aan de plafonds) hangt. Er hingen zelfs nog gulden biljetten! :)

Na dit allemaal gezien te hebben zetten we de tocht voort richting Grand Canyon.

Hoe dichterbij we komen, hoe groener en heuvelachtiger het landschap wordt.

Uiteindelijk komen we tegen 16.30u (plaatselijke tijd) aan in National Park the Grand Canyon. We rijden door tot we bij de Bright Angel Lodge aankomen en ons kunnen inchecken. We hebben een rijtjes cabin met uitzicht op de rim. Wees gerust mam, de rim bevindt zich zeker 10 meter van onze cabin ;) . Het is echt prachtig! En we zijn al flink wat hollanders tegen gekomen.

Zojuist hebben we heerlijk gegeten in het nabijgelegen hoofdgebouw. Voor de verandering geen burgers met friet, maar lekker vis met wat rijst.

Morgen gaan we de heli tour boven de canyon maken en hopen we later op de dag nog een wandeling door/ richting de canyon te maken. Maar dat zien jullie dan wel!

Tot schrijvens vanuit een donkere Grand Canyon.

Dag 4: Anaheim naar Laughlin

Gelukkig blijkt het hotel toch over WiFi te beschikken en kunnen we jullie op de hoogte houden van onze trip.

Vandaag hebben we de langste autorit van de gehele reis gemaakt, van Anaheim (CA) naar Laughlin (NV), totaal hebben we vandaag zo'n 7,5 uur gereden.

We hebben de tom-tom (anders zouden we zo verdwalen, met al die wegen hier ;) ) ingesteld op Palm Springs. Hier zijn we even doorheen gereden en hebben we een diner gevonden om te gaan lunchen.

Vanuit Palm Springs zijn we via de buitenring van Joshua Tree National Park richting Laughlin gereden. Dit was niet zo makkelijk, aangezien de tom tom natuurlijk de kortste route kiest en dus niet de onze. Gelukkig hebben we genoeg route kaarten om de weg toch te kunnen vinden.

De planning was om door het park heen te rijden, maar doordat de tom tom uiteindelijk wel de route oppikte en er veel langer over dacht te doen dan we uiteindelijk gedaan hebben, zijn we er alleen langs gereden en doorgereden naar het hotel.

Gelukkig was ook deze route prachtig! De gehele route ging door de Mojave Desert, voor ons een voorproefje op Death Valley. Het was er goed warm, bijna geen andere auto's of welk ander leven dan ook. Ondanks deze 'dode' omgeving was het toch echt de moeite waard. Al die vlaktes omringd door (voor ons) hoge bergen!

Eenmaal een stuk verder op de route komt daar dan toch weer de bewoonde wereld. We gaan parallel rijden aan de Colorado River (die we deze trip nog een aantal keer tegen zullen komen) en rijden zo een stukje Arizona in. Je merkt meteen dat je 'langs' een rivier rijdt; het ruikt heerlijk fris en alles is een stuk groener!

Eenmaal de rivier overgestoken komen we in het gokstadje Laughlin aan, het voorproefje voor Las Vegas en dat is goed te merken. Het hotel is netjes, ook weer ietwat verouderd, maar ook weer schoon en dat is toch het belangrijkste.

We hebben net ook heerlijk gegeten. Alleen kunnen we maar niet gewend raken aan de belachelijk grote porties! En wat te denken van free refill aan drinken, je hebt je eerste glas nog niet op of er staat alweer een tweede! Tja, gastvrij zijn de amerikanen zeker!

Kortom, we hebben het nog steeds naar ons zin! :)

De komende dagen weten we niet of we over internet beschikken, we zitten tenslotte in een aantal National Parken, maar zodra we weer internet hebben, zijn jullie de eerste die het merken!

Greetz from the States!